Bezsennosc dnia

Opowiem wam bajkę. Za górami za lasami żyła sobie dziewczynka… Miała niezwykle oczy i piękny uśmiech. Kochała wszystko co żyje, zwierzęta , ludzi ,  do nieznajomych uśmiechała się  jak najpiękniej potrafiła  bo jej uśmiech rozjaśniał cienie i to było jej przekleństwem.

Czemu? Zapytacie się.

Bo świat nie lubi światła, Świat kocha ciemność. Los przyjaciel Świata obiecał pomóc mu przy tej dziewczynce a Pech wspierał go w tym.

I tak Los zesłał pierwszą bestie na świat małej dziewczynki, imię jego Alkohol. Bestia zmieniła ojca dziewczynki. Zasłaniając mu oczy i zalewając serce. Stał się marionetką lalkarza nienawidzącego wszystko co piękne.
Na pomoc przyszła Miłość , uratowała małą dziewczynkę i jej rodzinę niestety bez ojca. Alkohol przegrał a Los ogarnęła wściekłość Nie może dziecko dalej zatruwać piękną Ciemność swoim wstrętnym Światłem , dlatego zesłał na nastolatkę następne bestię Nienawiść i Wstyd. Piekielni kochankowie. Nienawiść atakował znajomych dziewczynki. Zaczęły się prześladowania , wyzwiska , jej światło zaczęło drżeć, wtedy do akcji wszedł Wstyd, ogarną dziewczynkę. Wstydziła się mówić, odzywać, Ciemność była blisko, lecz tym razem na ratunek przyszła przyjaciółka Miłości. Odwaga. Odgarnęła ciemne chmury, dała dziewczynce Wiarę w swoje umiejętności, w życie, w przyszłość i tak wkroczyła z podniesioną głową w dorosłe życie. Chodź jej uśmiech przygasł wciąż raził w oczy Świat, Nie dam się tak łatwo pokonać Wiedział co wysłać aby doszczętnie zabić w niej światło, a była to bestia okropna, zabijała długo i  boleśnie miała na imię Mężczyzna.

Myślała że to książę z bajki, przyjechał na białym koniu traktować ją  jak księżniczkę i tak było. Na początku. Żyli ze sobą długo, myślał że jest wysłannikiem Miłości, lecz do ich związku zaczął  wkradać się Smutek, który władał sercami i umysłami. Smutek zawołał przyjaciółkę Złość. Dziewczyna krzyczała na chłopaka, prosiła o pomoc. Zrezygnowała do niego z posiadania dziecka, zrezygnowała z upragnionego ślubu i przysięgi przed Bogiem którego miała za ojca gdy odebrał jej go Alkohol. Zrezygnowała a on dał jej tylko Winę, winiła się za wszystko co powodował Pech. Za złe oceny na studiach, za choroby swoich ukochanych. Jej światło gasło, a świat się cieszył, czół że wygrywa jego oczy już nie krwawiły od świata, zaczęło krwawić jej serce, zalewało się litrami krwi i smutku gdy Śmierć odebrała jej osobę którą kochała. Dziadka. Poszła do kościoła i uklękła przed obliczem Pana. Modliła się
Za co Panie? Czym zasłużyłam na to wszystko? Kochałam wszystko jak prosiłeś przy moim stworzeniu, uśmiechałam się do każdej smutnej istoty na tym świecie aby miała lepszy dzień
Lecz postać nie odezwała się, nawet wtedy gdy przykładała sobie nóż do serca prosząc o wybaczenia tego co ma nastąpić

Myślicie że zginęła? I tak i nie. Jej ciało nadal żyje, dziewczyna nadal chodzi, uśmiecha się do ludzi, lecz jej uśmiech nie ma światła, w glosie nie ma radości a z oczu zniknął błysk.

Zapytacie się. Jak to możliwe ? Przebiła nie swoje serce lecz swoją duszę.

Świat wygrał a ona stała się jak każdy inny człowiek na świecie co nie rani oczu swoim światłem.